Wie ben je? Hoe ben je gestart in het onderwijs?

Roel van der Hoek, woonachtig in Groningen. Ik heb 20 jaar opname psychiatrie gedaan en dacht op een gegeven moment: dit ga ik niet doen tot mijn 65ste. Toen heb ik besloten om het onderwijs in te gaan. Ik ben in 2019 begonnen bij Verpleging en Verzorging in Stadskanaal. Hier heb ik lesgegeven aan niveau 2, 3 en 4. Daarnaast was ik coördinator in het noorden van het land om niveau 1 op te zetten. Dit was een mooi project dat succesvol is verlopen.

Ik ben in 2008 begonnen als ontwikkelaar bij het Consortium en vanaf 2018 ben ik in vaste dienst als ontwikkelteamleider.

Omschrijf in drie woorden hoe jij je tijd bij het Consortium zou omschrijven?

Positief, voedzaam en verbindend (zowel intern als met scholen). Het zegt al heel wat dat er genoeg ontwikkelaars zijn met wie ik ooit begonnen ben en die jaren later nog steeds contact met mij zoeken.

Wat is het geheim achter het behouden van de verbinding met scholen en het werkveld?

Zorgen dat je de verbinding aangaat en blijft aangaan. Het kan wel eens zijn dat er iets negatiefs plaatsvindt en dan heb je een keuze hoe je reageert. Blijf altijd vriendelijk en aardig, een andere vorm bestaat namelijk niet.

Wat waren jouw methodes om de verbinding met scholen aan te gaan?

Zoveel mensen, zoveel methodes. Dit is niet van tevoren te bepalen. De methode is: correct de sfeer aanvoelen en hierop anticiperen, maar soms is dit ook gewoon weggaan. Als je geen verbinding kunt maken, moet je hem ook niet afdwingen.

Een andere methode om te binden is dat iets prettig en goed moet zijn. Het moet natuurlijk aanvoelen en verlopen.

Welk moment bij het Consortium vergeet je nooit?

Wat ik erg mooi heb gevonden zijn de loopbaankaarten die ik ooit met enorm veel plezier heb gemaakt. Ze zijn daarbij nog steeds het best verkopende product van het Consortium. Dit heb ik ooit samen met Thea Maarssen ontwikkeld onder leiding van Stella Borcens. Dit proces zal ik nooit vergeten. Wat ik ook nooit zal vergeten zijn de treinreizen die ik maakte met Stella, van Amersfoort naar Zwolle. Die gesprekken, pret, maar ook doodserieuze dingen is iets wat mij altijd bij zal blijven.

Wat is de grootste bijdrage die jij in jouw optiek hebt geleverd aan de groei van het Consortium?

Ik heb de master Leren en innoveren gedaan. Daarin heb ik een onderzoek gedaan over de relatie tussen theorie en praktijk.

Uit dit onderzoek is namelijk gekomen dat de praktijk betrokken moet worden bij het construeren van examens, dus niet achteraf maar vóóraf feedback opvragen. Om dit te laten gebeuren hebben we bijeenkomsten over het hele land georganiseerd. Hierdoor krijg je een enorme betrokkenheid van het onderwijs, maar ook het werkveld omdat we de betrokkenen vanaf het begin al hebben meegenomen in het proces.

Uit het onderzoek kwam ook naar voren dat het zinvol is om de studenten vooraf te betrekken bij het examen. Door hun te vragen of ze het begrijpen, weten waar het over gaat en of het leesbaar is. Hier heb ik verder niet veel mee gedaan, maar Robbert Houtveen, ontwikkelaar domein sociaal werk, pakt dit nu verder op.

Wat wil je het Consortium en het mbo onderwijs meegeven?

Flexibiliseren, losser maken, minder met de regels bezig zijn. Meer richten op de mogelijkheden dan onmogelijkheden is een boodschap die ik vooral wil meegeven aan de scholen. Ondertussen merk ik wel dat deze tendens er is. Men zoekt steeds meer de samenwerking en het willen delen met elkaar. Hier speelt het Consortium een belangrijke, verbindende rol in. Het is toch apart dat een school wat bedenkt en even verderop het opnieuw wordt bedacht?